Ακροποταμιά

: by Γιώτης Ευστάθιος; in Τοπικές Κοινότητες; on 11 Απριλίου 2016; Τελευταία ενημέρωση : 23 Ιουνίου 2020; Εμφανίσεις: 2138

Τοπική Κοινότητα Ακροποταμιάς

Σύμφωνα με το Σχέδιο Καποδίστρια, η Ακροποταμιά υπήρξε μέχρι το τέλος του 2010, δημοτικό διαμέρισμα του νεοσύστατου Δήμου Αράχθου με έδρα το Νεοχώρι. Με βάση τη νέα διοικητική διαίρεση που προβλέπει το Σχέδιο Καλλικράτης, η Ακροποταμιά εντάχθηκε στο Δήμο Νικολάου Σκουφά.

Ιστορία

Το παλαιό όνομα του χωριού ήταν Τσαπραλή ή Τσαπρασλή. Σύμφωνα με το έργο του Σπυρίδωνος Αραβαντινού, «Ιστορία Αλή πασά του Τεπελενλή», η Ακροποταμιά υπήρξε τσιφλίκι του πασά των Ιωαννίνων, ο οποίος είχε στην κατοχή του το μεγαλύτερο μέρος του κάμπου ενώ με βάση την εργασία του Κων.Διαμαντή με τίτλο «Η Άρτα και τα περίχωρα αυτής κατά τους χρόνους της επανάστασης», η Ακροποταμιά ήταν ένας οικισμός με 30 οικογένειες την περίοδο που ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση του 1821.

Ο Παναγιώτης Αραβαντινός στο έργο του «Χρονογραφία της Ηπείρου» μας ενημερώνει ότι, με βάση τον κατάλογο της απογραφής του 1845, η Ακροποταμιά, από πλευρά ιδιοκτησίας, ανήκε στο κράτος και κατοικούσαν σε αυτή 38 χριστιανικές οικογένειες.
Αναφορά στο χωριό κάνει και ο Ιφικράτης Κοκκίδης στο έργο του «Οδοιπορικά Ηπείρου και Θεσσαλίας» που εξέδωσε το ελληνικό Υπουργείο Στρατιωτικών (Αθήνα 1880) και μας δίνει την πληροφορία ότι στο χωριό κατοικούσαν περίπου 400 άνθρωποι. Ο Ι. Κοκκίδης μας ενημερώνει ότι η επαρχία Άρτας χωριζόταν σε 2 περιοχές: την περιοχή Άρτας και την περιοχή Πρεβέζης. Η περιοχή της Άρτας χωριζόταν με τη σειρά της σε 7 τμήματα: τμήμα Ποταμιάς, τμήμα Βρύσεως, τμήμα Ραδοβυζίου, τμήμα Τζουμέρκων, τμήμα Κάμπου, τμήμα Καρβασαρά και τμήμα Λάκκας. Η Ακροποταμιά αποτελούσε μέρος του τμήματος Ποταμιάς.
Η Ακροποταμιά και τα γειτονικά χωριά σε χάρτη του 1887.
Στο «Δοκίμιον Ιστορικόν περί Άρτης & Πρεβέζης» (εκδ.1884) του Σεραφείμ Ξενόπουλου, μητροπολίτη Άρτας, γίνεται αναφορά στην Ακροποταμιά. Σύμφωνα με αυτή την πηγή, την εποχή της επίσκεψης του Μητροπολίτη Άρτας, στο χωριό διέμεναν περίπου 60 οικογένεις. Οι κάτοικοι εκκλησιάζονταν στο ναό της Μεταστάσεως της Θεοτόκου, στον οποίο ιερουργούσαν 3 εφημέριοι. Ο Μητροπολίτης Άρτας αναφέρει επίσης ότι στην Ακροποταμιά και τον Παχυκάλαμο υπήρχαν δύο σχολεία όπου δίδασκαν δύο δάσκαλοι και φοιτούσαν 80 μαθητές. Ο Ξενόπουλος μας πληροφορεί ότι το 1881 ορισμένοι κάτοικοι της Ακροποταμιάς έφυγαν από το χωριό και εγκαταστάθηκαν στην ελεύθερη περιοχή του Γλυκορρίζου, όπου και θεμελίωσαν τον ιερό ναό της Αγίας Παρασκευής της Ρωμαίας.
Εξίσου σημαντική πηγή, είναι η Οθωμανική απογραφή του 1895 (Σαλναμές Ιωαννίνων για το οικονομικό έτος 1311[1895], έκδοση έβδομη). Σύμφωνα με το σχετικό οθωμανικό νόμο, που ίσχυε από το 1864, η πρωτογενής διαίρεση της αυτοκρατορίας ήταν το βιλαέτι («νομαρχία» ή «γενική διοίκηση»). Κάθε βιλαέτι χωριζόταν σε σαντζάκια και αυτά σε καζάδες. Σύμφωνά με αυτή την απογραφή, το χωριό ανήκε στον Καζά Λούρου, ο οποίος βρισκόταν στο σαντζάκι Πρεβέζης, το οποίο με τη σειρά του, ανήκε στο βιλαέτι Ιωαννίνων. Με βάση λοιπόν αυτή την απογραφή, στην Ακροποταμιά κατοικούσαν 51 οικογένειες (χανέδες) με συνολικό πληθυσμό 339 άτομα (179 άνδρες, 160 γυναίκες).
Κατά τη διάρκεια του ατυχή Ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897, το χωριό απελευθερώθηκε προσωρινά. Όπως αναφέρεται στην «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους», ο Ελληνικός στρατός μέχρι το βράδυ της 23ης Απριλίου 1897 είχε ελευθερώσει τα χωριά Ακροποταμιά, Κεραμάτες, Γαβριά, Ψαθοτόπι, Μύτικας, Ανέζα, Καλογερικό, Βίγλα, Ράχη, Καλόβατος, Πλησιοί, Κιρκιζάτες, Στρογγυλή, Ζαβάκα, Καλομόδια, Αγία Παρασκευή, Κωστακίοι, Νεοχώρι, Ανθότοπος, Χαλκιάδες, Ρόκκα, Άγιος Σπυρίδωνας, Ελευθεροχώρι, Καμπή και την πόλη της Φιλιππιάδας. Τελικά με την μεσολάβηση των ευρωπαϊκών δυνάμεων και της Ρωσίας, στις 20 Σεπτεμβρίου οι εχθροπραξίες σταμάτησαν και υπογράφηκε ειρήνη.
Η οριστική απελευθέρωση της Ακροποταμιάς έλαβε χώρα το διάστημα ανάμεσα στις 6 και 9 Οκτωβρίου 1912, όπου τα πρώτα ελληνικά τάγματα, πέρασαν τη γέφυρα της Άρτας και στις 2 το μεσημέρι απώθησαν τους Τούρκους και εδραιώθηκαν στους Κωστακιούς και την περιοχή Μαρατιού. Τις επόμενες 2 ημέρες, ο ελληνικός στρατός κατέλαβε και οχύρωσε τα γύρω χωριά Πλησιούς, Ρόκκα, Χαλκιάδες.
Το 1910, η Μητρόπολη Νικοπόλεως και Πρεβέζης δημοσιοποιεί τα στοιχεία της απογραφής που πραγματοποίησε το ίδιο έτος σε όλη την εκκλησιαστική περιφέρεια και μας πληροφορεί ότι η Ακροποταμιά υπαγόταν στο τμήμα Λούρου και στο χωριό κατοικούσαν 400 άτομα.
Το 1919, η Ακροποταμιά ενώθηκε με την γειτονική κοινότητα Παχυκαλάμου. Η αναγνώριση της Ακροποταμιάς σε αυτόνομη κοινότητα έγινε το 1928. Το 1997 η κοινότητα καταργήθηκε και σύμφωνα με το Σχέδιο Καποδίστρια, η Ακροποταμιά αποτέλεσε δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Αράχθου ενώ με βάση το Σχέδιο Καλλικράτης, η Ακροποταμιά εντάχθηκε στο Δήμο Νικολάου Σκουφά.

Πληροφορίες

Η Ακροποταμιά είναι ένα χωριό του Δήμου Νικολάου Σκουφά με 397 μόνιμους κατοίκους (απογραφή 2011), στον κάμπο της Άρτας. Το χωριό βρίσκεται δίπλα στον ποταμό Άραχθο και απέχει από την πόλη περίπου 10 χιλιόμετρα. Μέχρι το 1927 η ονομασία του ήταν «Τσαπρασλή» και στην συνέχεια μετονομάστηκε σε Ακροποταμιά. Η Ακροποταμιά έχει υψόμετρο 23 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας.